Stichting Nese Divers, theatervoorstelling homoseksualiteit  24-11-2013

Zondag 24 november 2013 heb ik een Turkse theater voorstelling mogen bezoeken over homoseksualiteit namens stichting OVAA.

Deze voorstelling is opgezet door de theatergroep Sevinç Őlçer en Stichting Nese Divers.

Stichting Nese Divers is een vrijwilligersorganisatie die in 1984 is opgericht en zij heeft in al die jaren haar plek veroverd en mogen behouden.

Inmiddels werkt Nese Divers voor een bredere groep diversiteit in etnische culturele herkomst en draagt de stichting sinds 2010 de naam stichting Nese Divers, voorheen stichting Nese.

Nese Divers wil de emancipatorische bewustwording, economische zelfstandigheid en voorwaardige deelname aan de samenleving bevorderen van Turkse en andere migrantenvrouwen van hun sociale omgeving in Eindhoven.

Bij een groot deel van de zelforganisaties, zoals stichting Nese Divers, zit veel kennis van de doelgroepen en ook de banden met de achterban zijn heel hecht.

De activiteiten van Nese Divers hebben daardoor een groot bereik. De onderwerpen zitten soms nog in de taboesfeer, maar er wordt aan gewerkt met name door dit soort voorstellingen. Zelforganisaties kunnen de problemen niet alleen oplossen maar ze kunnen wel worden aangesproken op hun netwerk en expertise, waardoor ze als volwaardig gesprekspartner in samenwerkingsverbanden fungeren.

Verder organiseert Stichting Nese Divers activiteiten zoals Nederlandse les, een empowerment cursus, assertiviteitscursussen en 55+ wordt actief. Daarnaast houden ze verschillende spreekuren waar men terecht kan voor advies en begeleiding.

Het doel van de voorstelling is het meer bespreekbaar maken van homoseksualiteit in de Turkse, allochtone kringen.

De voorstelling wordt gespeeld door een viertal personages, vader, moeder, zoon en dochter. De zoon van het gezin is niet gelukkig, hij heeft homoseksuele gevoelens en durft hier niet voor uit te komen. Bang voor de reactie van zijn ouders, zij zien homoseksualiteit als een ziekte, iets wat fout is en zij zullen het niet accepteren.  

Zijn ouders vinden dat het tijd wordt dat hij gaat trouwen, dit wil hij natuurlijk niet en dan is het moment toch daar dat hij voor zijn geaardheid uitkomt. Zijn moeder gelooft het niet en vraagt zich af wat zij in de opvoeding van hem verkeerd heeft gedaan. Zijn vader wordt helemaal woest en hij word fysiek mishandeld door hem, hij ziet het als een schande voor hem zelf en voor de hele familie.

Ook neemt vader moeder kwalijk dat zij vroeger te lief en zorgzaam voor hem is geweest en dat dit de reden is van zijn homoseksualiteit. Volgens vader zit er uiteindelijk maar 1 ding op: hij moet weg bij zijn familie, hij kan niet meer bij hen blijven en wordt door hen verstoten. Hij smeekt op zijn knieën of hij toch bij hen mag blijven, hij heeft namelijk verder niemand anders en hij heeft het al zo moeilijk. Uiteindelijk moet hij toch vertrekken om ergens anders een nieuw leven op te bouwen zonder contact te onderhouden met zijn familie.

Door de tijd heen denkt zijn moeder vaak aan hem, hoe het met hem zou zijn en wat hij in het dagelijkse leven allemaal doet. Toch neemt zij geen contact met hem op, ook omdat vader dit verbiedt.

Na enkele jaren wordt er op de verjaardag van de moeder een bos bloemen bezorgd met daarin een brief verstopt. Ze leest de brief, hij is van haar zoon, hij schrijft dat het goed gaat. Hij heeft een goede baan gevonden en hij woont samen met zijn partner. Ook laat hij in de brief een telefoonnummer achter. De volgende dag wanneer moeder de brief wil pakken voor het telefoonnummer is de brief weg. Vader heeft de avond daarvoor de brief gelezen en hem weggedaan zodat moeder geen contact met haar zoon op kan nemen.

Dit toneelstuk geeft een goed beeld van hoe ongeaccepteerd homoseksualiteit nog is in diverse kringen binnen de samenleving en dat dit grote gevolgen kan hebben voor het leven van een individu.

Het was een erg indrukwekkend en emotioneel theaterstuk.

Anouk Asveld
Stagiaire OVAA